Anadolu ve Rumeli’de göçebe olarak yaşayan, geçimlerini hayvancılıkla sağlayan ve mevsimlere göre yaylak-kışlak hayatı yaşayan Oğuz Türklerine “yörük” denirdi. Hayat tarzları nedeniyle Yörükler sadece göçer değil aynı zamanda mücadeleci-savaşçı bir karaktere sahiptiler. Her savaş ve göç öncesi yola yetecek kadar taze ekmek yapılır, ayrıca heybelere yol için un ve yiyecek konurdu. Yapılan ekmeklerin doyurucu ve sindirimi kolay olması gerektiği için Yörük ekmeği hayatlarına bu şekilde girmiştir.
